2018-02-25 Phils
ZONDAG 25 FEBRUARI T/M DONDERDAG 1 MAART
De dagen in Bulalacao glijden voorbij als een zucht in de wind – en tegelijkertijd voelt het alsof ik hier al weken zit. De kalme zee in de baai trekt zich terug en zwelt weer aan.
De kleuren van de zee en lucht veranderen door de dag heen.
Om half zeven uur ’s avonds is het donker, om half zeven ’s morgens weer licht. Het is het droge seizoen en het weer is stabiel. Rond 28 graden overdag en 26 ’s nachts. Alsmaar zon, met af en toe wat lichte bewolking en een verkoelend windje. Een enkele keer valt er ‘s-nachts wat regen, waar we heel blij mee zijn.
De vertrouwdheid van het samenzijn met Leny en Peerke doet me goed na al het anonieme reizen.
Het is heerlijk om mijn knusse kamer te hebben in het guesthouse, waar ik lekker kan werken in mijn eigen ritme.
Als ik ’s morgens wakker word heb ik dit uitzicht:
Meestal begin ik de da met wat yoyoyoga en/of een duik in het zwembad.
Af en toe scheert er zwaluw over laag over het zwembad en duikt even voor een slokje water in de vlucht.
Na het douchen kijk ik – als ik wifi-ontvangst heb – naar mijn e-mail en beantwoord ik wat mailtjes. Of ik werk wat aan mijn blog of de boekvertaling.
Rond tien uur ga ik naar de keuken in het grote huis, waar Leny dan meestal een lekker ontbijtje voor me klaarmaakt. Zij is dan zelf intussen aan de koffie toe, want ze heeft dan al van alles gedaan en de honden Sandy en Bruno uitgelaten. Om half twaalf komt Peer erbij voor de lunch (ik ga dan aan de koffie) en daarna gaan die twee plat voor de siësta en ik ga aan het ‘werk’ in mijn bed.
Rond vier uur ga ik weer eens kijken in de keuken van het grote huis en een kopje thee drinken met Leny. Tegen vijven zijn de werkers naar huis en doen we meestal gedrieën een zwembadsessie om af te koelen.
Dan is het om zes uur weer sunset time. Tegen half acht gaan we eten – en na de afwas installeren we ons op de banken in de TV-kamer om nog wat nieuws zien of een film bekijken. Bedtijd is rond tienen, waarna ik in mijn slaapkamer meestal nog wat op de computer werk.
Twee achtereenvolgende dagen geef ik Peerke en Leny tegen de avond een lekkere massage.
Ik oefen met mijn gimbal (een handgreep voor de smartphone waarmee je vloeiende omgevingsopnamen kunt maken) en schiet hier en daar wat macro-plaatjes in en om het huis.
De werkers komen en gaan. ’s Morgens en ’s middags heeft Leny huishoudelijke hulp van Judy, een vrouwtje uit het Mangian-dorp een half uur lopen hier vandaan. In de middagpauze, van half twaalf tot half drie, loopt ze heen en weer naar huis om voor haar kinderen en kleinkinderen te zorgen.
Peerke is nu bezig met de voorbereidingen voor het installeren van een kleine windmolen boven op de heuvel en daarvoor moet een fundament worden gelegd. Ik zie twee jongens de hele ochtend sjouwen met stenen die ze van het strand oprapen en in plastic zakken de lange de helling op sjouwen. Af en toe hoor ik ze lachen en gekheid maken.
Donderdag 1 maart
Vandaag is het de laatste dag hier bij Peerke en Leny en in de Filipijnen. Morgen vertrek ik naar Vietnam. Ik heb nog wat kleine cadeautjes voor ze, en als afscheid maakt Peerke voor het happy hour bij zonsondergang een kan met heerlijke piña colada.
